Contrato social de Hobbes

O contrato social permítelle a Hobbes fundamentar o poder soberano do Estado e a súa facultade de ditar leis. Con efecto a causa polo que os homes admiten restriccións a súa liberdade é procurar a súa propia conservación e, consecuentemente unha vida máis grata, pois as leis da natureza non son suficientes para garantir estes obxectivos por ser contrarias ás nosas paixóns naturais que nos inclinan a parcialidade, orgullo, vinganza,etc, se non hai un poder instituído ou ese poder non é suficientemente forte para garantir a nosa seguridade. Por tanto, ademais dun pacto necesítase un poder común que manteña atemorizados ós súbditos e que dirixen ás súas accións ó logro de ben común.

Para Hobbes o fin de Estado da natureza e con el as condicións para que poida asistir unha sociedade, surxe por un pacto ou contrato que establecen os individuos. Mediante este pacto ou contracto cesan as hostilidades delegando os dereitos dos individuos nunha persoa soberá. O contracto significa entonces unha renuncia por parte de cada individuo que permite o establecemento dun poder forte que esta por encima deles e no cal todo se recoñeza.

Escribeu o Leviatán, un manual sobre a natureza humana e como se organiza a sociedade.